آزمایش‌های او با استفاده از پلیمر فلوئوردار به عنوان پوشش سطح قابلمه تفلون تابان سایز 52 و تابه‌ها به انقلابی در ظروف نچسب کمک کرد. چند سال بعد، یک مهندس فرانسوی شروع به پوشاندن وسایل ماهیگیری خود با تفلون کرد تا از گره خوردن آن جلوگیری کند.
همسرش کولت پیشنهاد کرد از همین روش برای پوشاندن تابه های آشپزی خود استفاده کند. این ایده موفقیت آمیز بود و در سال 1954 یک پتنت فرانسوی برای این فرآیند اعطا شد. شرکت تفال در سال 1956 برای تولید تابه های نچسب تشکیل شد.
در حالی که برای سرمایه گذاری مشترک شرکت DuPont کار می کرد. مشخص شد که این ماده چندین ویژگی منحصر به فرد دارد، از جمله مقاومت بسیار خوب در برابر خوردگی و کمترین ضریب اصطکاک نسبت به هر ماده ای که تاکنون ساخته شده است.
PTFE برای اولین بار برای ساخت مهر و موم های مقاوم در برابر گاز هگزا فلوراید اورانیوم مورد استفاده در ساخت بمب اتمی در طول جنگ جهانی دوم استفاده شد.
و به عنوان یک راز نظامی تلقی می شد. دوپون در سال 1944 علامت تجاری تفلون را به ثبت رساند و به زودی برنامه ریزی برای استفاده تجاری پس از جنگ از محصول جدید را آغاز کرد.
در سال 1951 دوپون برنامه های کاربردی برای تفلون در نان تجاری و کلوچه سازی توسعه داد. با این حال، این شرکت به دلیل مشکلات احتمالی مرتبط با انتشار گازهای سمی در صورت گرم شدن بیش از حد اجاق گاز در فضاهایی که تهویه کافی ندارند، از بازار ظروف آشپزی مصرفی اجتناب کرد.
هنگامی که در DuPont کار می کرد ، از جان گیلبرت فارغ التحصیل دانشکده مهندسی دانشگاه نیویورک تاندون خواسته شد تا یک ماده جدید توسعه یافته به نام تفلون را ارزیابی کند.
