دسته دیگری از روفرشی 12 متری یزد که اگرچه در اکثر کشورهای غربی بسیار پرطرفدار است، اما پرس چندانی نداشته است، روفرشی 12 متری یزدچه های دستبافت خیرآباد (روفرشی 12 متری یزد سیتاپور) است.
خیرآباد شهر کوچکی در ناحیه سیتاپور (که اکنون به عنوان ” سیتاپور ” نوشته می شود) هند توسط راجا محمودآباد اداره می شد . خیرآباد (املاک محمودآباد) بخشی از استان عود بود که توسط شیعیان اداره می شد.
مسلمانانی که پیوندهای فارسی دارند. روفرشی 12 متری یزدچه های سیتاپور ساخته شده در خیرآباد و نواحی مجاور، دستبافت و متمایز از روفرشی 12 متری یزدچه های پرزدار و گره دار هستند.
بافت مسطح تکنیک اصلی بافت روفرشی 12 متری یزد سیتاپور است و به طور کلی پنبه ماده اصلی بافت در اینجا است، اما جوت، ابریشم مصنوعی و شنل نیز محبوب هستند.
ایکیا و آگوچا خریداران عمده روفرشی 12 متری یزد از این منطقه بوده اند. روفرشی 12 متری یزد ایرانی برگرفته از هنر و فرهنگ ایرانی است. قدمت روفرشی 12 متری یزد بافی در ایران به عصر مفرغ می رسد.
قدیمی ترین مجموعه روفرشی 12 متری یزد های ایرانی به جای مانده از سلسله صفویه (1501–1736) در قرن شانزدهم می باشد. با این حال، تصاویر نقاشی شده تاریخ طولانی تری از تولید را ثابت می کند.
در میان روفرشی 12 متری یزد‌های کلاسیک ایرانی قرن 16 و 17 تنوع زیادی وجود دارد. نقوش متداول شامل شبکه‌های تاک پیمایشی، عربیسک‌ها، نخل‌ها، نوارهای ابری، مدال‌ها و محفظه‌های هندسی روی هم قرار گرفته‌اند تا حیوانات و انسان‌ها. نیاز به منبع این به این دلیل استاسلام دین غالب در آن نقطه از جهان، تصویر آنها را ممنوع کرده است.
با این حال، برخی چهره‌هایی را نشان می‌دهند که در صحنه‌های شکار یا جشن گرفتن مشغول هستند. اکثر این روفرشی 12 متری یزد ها پشمی هستند اما چندین نمونه ابریشمی تولید شده در کاشان باقی مانده است.
ایران همچنین بزرگترین تولید کننده و صادرکننده روفرشی 12 متری یزد دستباف جهان با تولید سه چهارم کل تولید جهان و سهم 30 درصدی از بازارهای صادراتی جهان است.
