فرش ابریشم در دبی یک کف پوش نساجی است که معمولاً از یک لایه بالایی از شمع متصل به پشتی تشکیل شده است. شمع به طور سنتی از پشم ساخته می شد اما از قرن بیستم الیاف مصنوعی مانند پلی پروپیلن نایلون یا پلی استر اغلب استفاده می شد، زیرا این الیاف ارزان تر از پشم هستند.
شمع معمولاً از تافت های پیچ خورده تشکیل شده است که معمولاً برای حفظ ساختار خود تحت عملیات حرارتی قرار می گیرند. اصطلاح فرش اغلب در زمینه ای مشابه با اصطلاح فرش استفاده می شود اما فرش ها معمولاً کوچکتر از یک اتاق هستند و به زمین متصل نیستند.
از فرش ها برای اهداف مختلفی استفاده می شود، از جمله عایق کردن پای فرد از کاشی سرد یا کف بتنی، راحت تر کردن اتاق به عنوان مکانی برای نشستن روی زمین (مثلاً هنگام بازی با کودکان یا به عنوان سجاده نماز )، کاهش صدایی از راه رفتن (به ویژه در ساختمان های آپارتمانی ) و افزودن دکوراسیون یا رنگ به اتاق.
فرش ها را می توان در هر رنگی با استفاده از الیاف رنگ شده متفاوت ساخت. فرش ها می توانند انواع مختلفی از نقش ها و نقوش داشته باشند که برای تزئین سطح استفاده می شوند.
فرش در موسسات صنعتی و تجاری مانند فروشگاه های خرده فروشی و هتل ها و در خانه های شخصی استفاده می شود. امروزه طیف وسیعی از فرش ها و قالیچه ها با قیمت ها و سطوح کیفی مختلف در دسترس هستن از فرش های ارزان قیمت و مصنوعی.
تولید انبوه در کارخانه ها و استفاده در ساختمان های تجاری تا فرش های گران قیمت پشمی دستباف که در منازل شخصی استفاده می شود.
فرش‌ها را می‌توان بر روی ماشین بافندگی کاملاً مشابه پارچه‌های بافته ، با استفاده از نمد سوزنی ، گره‌بندی شده با دست (در قالی‌های شرقی )، با پرزهای آن‌ها که به مواد پشتی تزریق می‌شود (به نام تافتینگ)، بافته شده، با قلاب کردن پشم یا پنبه ساخته می‌شود. مش های یک پارچه محکم، یا گلدوزی شده.
